ریل آسانسور از مهم ترین و اساسی ترین قطعات آسانسور می باشد. اولین مرحله در نصب آسانسور بعد از آهن کشی، نصب ریل و درب می باشد. جنس ریل آسانسور از فولاد سخت بوده و با سطح مقطعی به شکل T معمولا در شاخه های 5 متری تولید می شوند. برای هدایت و حفظ ایمنی کابین آسانسور و وزنه تعادل از ریل های آسانسور استفاده می شود که اصطلاحاً به آن ریل راهنما نیز گفته می شود. ریل های راهنما بر روی دیواره چاهک آسانسور نصب می شوند.

اولین مرحله نصب آسانسور نصب ریل و درب آسانسور می باشد. برای مشاهده قیمت، طرح و مشخصات فنی درب لولایی به لینک انواع درب لولایی آسانسور مراجعه نمایید.

فروشگاه افق آسانسور مرکز فروش قطعات آسانسور، انواع مختلف قطعات آسانسور به خصوص ریل آسانسور را در برندهای مختلف اروپایی، چین و ترک مانند ریل مونته فرو، ریل ساورا، ریل چیلیک و ریل MF چین و در سایز های مختلف را با قیمت مناسب به سراسر کشور عرضه می نماید.

وظیفه ریل آسانسور:

به صورت کلی ریل ها وظیفه دارند تا کابین آسانسور و کادر وزنه را در مسیر اصلی حرکت خود هدایت کنند. اما تنها هدایت کابین و کادر وزنه و تعیین خط حرکتی جزو وظایف این قطعه نیست بلکه این قطعه دارای وظایف مهم دیگری نیز می باشند، که به شرح ذیل می باشند:

• هدایت کابین و وزنه تعادل در حرکت عمودی آسانسور
  
• به حداقل رساندن حرکت افقی کابین
  
• مقاومت در برابر نوسانات کابین ناشی از نیروهای خارج از مرکز
• امکان توقف کابین در هنگام فعال شدن مکانیزم ترمز ایمنی (پاراشوت)

یکی از کاربردهای اصلی ریل در زمان سقوط کابین آسانسور می باشد که کابین در حال سقوط، توسط سیستم ترمز (پاراشوت آسانسور) متوقف می شود. در این زمان است که اهمیت مقاومت و استحکام ریل های آسانسور دیده می شود و بسیار مهم است تا در زمان سقوط، کابین آسانسور منحرف نشده و مانع از خارج شدن کابین از مسیر شود. در استفاده از ریل در ساخت آسانسور باید دقت داشت که ریل ها از سطح صاف برخوردار بوده و هیچ گونه پیچ خوردگی یا انحنایی نداشته باشند. جنس ریل های استفاده شده از کیفیت بالایی باید برخوردار باشند.

نحوه انتخاب ریل آسانسور

موارد موثر در نحوه انتخاب ریل آسانسور مناسب برای کابین و وزنه تعادل آسانسور:

• ظرفیت کابین آسانسور
• ارتفاع آسانسور
• سرعت آسانسور

موارد بالا از هم جدا نبوده و برای انتخاب ریل مناسب برای نصب آسانسور هر سه مورد بالا باید با هم مورد بررسی قرار گیرد.

شما می‌توانید با مراجعه به سایت افق لیفت (OFOGH LIFT.COM) با قیمت و مشخصات فنی انواع ریل های آسانسور سرد و ماشین کاری شده در سایز های T5-T9-T16-T127 و در برندهای مختلف ایتالیا، اسپانیا، چین و ترک آشنا شده و اقدام به خرید ریل نمایید. در افق آسانسور به شما کمک می‌کنیم تا کلیه قطعات مورد نظر آسانسور را مانند ریل، درب، موتور، تابلو، کابین و لوازم مکانیک و راه اندازی را با قیمت مناسب و راهنمایی‌ های کارشناسان ما در این زمینه تهیه کنید و یک خرید ضمانت شده را تجربه کنید.

انواع ریل آسانسور بر مبنای روش ساخت:

برای مشخص نمودن روش های ساخت ریل های راهنما از پسوند های ذیل استفاده می شود:

• پسوند A/ ساخت ریل به روش کشش سرد: ریل های سرد جهت استفاده در آسانسورهای معمولی تا سرعت 1.6 متر بر ثانیه و تعداد طبقات و ترافیک کم مورد استفاده قرار می گیرند. استفاده از ریل های سرد در سرعت و ارتفاع های بالا مناسب نیست چرا که دارای حرکت نرمی نبوده و تکان های زیادی دارند و دلیل این اتفاقات تلورانس بالاتر در صافی ریل ها می باشد.
• پسوند B/ ساخت ریل به روش ماشین کاری: از این ریل ها جهت استفاده در سرعت های بیشتر از 1.6 متر بر ثانیه و تعداد طبقات بالا استفاده می شود. این ریل ها سطح صاف و صیقلی و حرکت نرم تری دارند. در این روش بعد از انجام نورد کاری برای اینکه سطح ریل صیقلی و صاف باشد به کمک ماشین کاری لایه هایی را از روی ریل بر می دارند.
• پسوند BE/ ساخت ریل به روش ماشین کاری با سرعت بالا: به این ریل ها اصطلاحا دوبار ماشین کاری شده می گویند. از این مدل ریل در سرعت های بالاتر از 2.5 متر بر ثانیه و ساختمان هایی که طبقات زیاد دارند استفاده می شود.

ساخت ریل های راهنمای مورد استفاده در صنعت آسانسور بر اساس استاندارد بین المللی ISO 7465 بوده و به تولید کنندگان مجوز تولید ریل های سرد با دو روش، ماشین کاری و همچنین کشش سرد را می دهد. براساس استاندارد بین المللی آسانسور، ساخت ریل های آسانسور بدین شرح است که حداکثر و حداقل مقاومت فولادی در ریل هایی با مقطع T به ترتیب 520 و 370 نیوتن بر متر مربع می باشد.
فرآیند تولید ریل های ماشین کاری بدین صورت می باشد که پس از فرآیند نورد جهت صیقلی و یک دست شدن سطح نهایی ریل ها، به وسیله ماشین کاری لایه هایی از روی ریل برداشته می شود. نکته مهم این است که نمی توان ریل های تولید شده توسط هر یک از روش ها را نسبت به هم دیگر برتر دانست.

در فرآیند تولید محصولات فولادی، شمس فولادی به روش های ذیل به اشکال گوناگون تبدیل می شود:
فولاد کشش
به واسطه نیروی کششی فلز از درون قالب خارج می شود در این روش شکل دهی فولاد در اندازه های مورد نظر با تلورانس بسیار کمتری انجام می شود. محصول نهایی نسبت به روش نورد، سخت تر بوده و همچنین دارای مقاومت کششی و فشاری بالاتری می باشد.
نورد (به روش های گرم و سرد) در صنعت آسانسور
از میان دو غلطک شمس فولادی را عبور می دهند. در روش نورد سرد، فولاد به دمای ۷۰۰ درجه رسیده و همچنین در روش ماشین کاری یا به اصطلاح گرم، فولاد به دمای ۵۰ تا ۱۰۰ درجه بالاتر از نقطه تبلور مجدد فولاد می رسد. کشش به طور معمول در دمای محیط انجام شده و ضخامت و سطح مقطع محصول نهایی با توجه به خواص مورد نیاز، پس از فرایندهای شکل دهی متفاوت خواهد بود. در این روش ها بایستی با توجه به خواص گرمایی فولاد مورد استفاده، قبل از فرآیند شکل دهی و سرد شدن فولاد، ابعاد سطح مقطع تخمین زده شود.
شمش فولادی به وسیله نورد به شکل سپری در آمده و به دو روش ماشین کاری یا کشش سرد به محصول تبدیل می شوند. دو فرایند ماشین کاری و کشش سرد شامل مرحله پرداخت یا Finishing می باشند که در دمای محیط انجام شده و پایه پروفیل T شکل مورد استفاده هر دو، به یک روش تولید می شود. در ساخت ریل به روش کشش سرد به دلیل وجود فشار و تغییر ساختار مولکولی، مقاومت فشاری و کششی در محصول نهایی بیشتر شده و ناهمواری های بسیار و برجستگی هایی روی ریل باقی می ماند که آنها را برای سرعت های پایین مناسب تر می سازد. ریل های ماشین کاری شده سطح صیقلی تری نسبت به ریل های ساخته شده به روش کشش سرد دارند به طوری که در سرعت های بالا حرکت نرم تری را فراهم می سازد.
ریل آسانسور تولید شده به روش کشش سرد دارای افزایش طول متفاوتی بوده در نتیجه موجب بروز تنش سه بعدی در ریل تولیدی می شود. عملیات تنش گیری در سطح مقطع های بزرگ دشوار می باشد. بنابراین بایستی برای تولید ریل با سطح مقطع های بزرگ از روش ماشین کاری استفاده نمود. استفاده از ریل های آسانسور تولید شده به روش کشش سرد به علت داشتن تلورانس بالاتر در صافی ریل ها، در سرعت و ارتفاع بالا به دلیل تکان های زیاد و کاهش نرمی حرکت مناسب نمی باشد. در روش های ماشین کاری و همچنین کشش سرد از فولاد های متفاوتی جهت تولید ریل استفاده می شود. در روش ماشین کاری از فولاد 430B و در روش کشش سرد از فولاد 360B که به ترتیب معادل St44 و St37 می باشند استفاده می شود. فولاد به کار رفته جهت تولید ریل به روش کشش سرد گران تر بوده و به علت بالا بودن سرعت فرآیند کشش سرد، می توان از ضایعات تولیدی، جهت تولید ریل های آسانسور با مقاطع کمتر (T5-T9 ) که در ارتفاع و سرعت های کمتر کاربرد دارند، به صرفه تر می باشد.
فرآیندهای لایه برداری و کشش سرد به شرح ذیل می باشند: لایه برداری عبارت است از ماشین کاری ریل با برداشتن لایه از زبانه آن و کشش سرد عبارت است از کشیدن مواد خام تا جایی که ساختار آن تغییر کند.

تفاوت ریل آسانسور نورد سرد و ماشین کاری شده:

• تیغه ریل: در ریل آسانسور ماشین کاری شده روی تیغه ریل رده های ماشین کاری به عمق حدودا 2 میلیمتر در سرتاسر تیغه ریل وجود دارد اما در ریل نورد سرد تیغه ریل بدون ماشین کاری بوده و یکنواخت است و روی آن برجستگی های ریزی وجود دارد که عمق کمتری دارند.
•  سختی: سختی تیغه ریل های ماشین کاری شده در حدود 130 برینل است در حالیکه سختی تیغه ریل های نورد سرد در حدود 200 برینل می باشد. از لحاظ کارایی و عملکرد هیچ تفاوتی با هم ندارند فقط پس از پاراشوت کردن آسانسور، ریل ماشین کاری شده آسیب بیشتری خواهد دید.
• عمر مفید: ریل های نورد سرد با توجه به اینکه سختی بالاتری نسبت به ریل های ماشین کاری شده دارند، دارای عمر بیشتری نسبت به ریل های نورد گرم بوده و قیمتشان گرانتر می باشد ولی در سرعت بیشتر و ارتفاعات زیاد از ریل های ماشین کاری شده باید استفاده کرد.

نکته ای که اکثراً به اشتباه آن را بیان می کنند این است که ریل ماشین کاری شده (اصطلاحا نورد گرم) اصلاً عملکرد خوبی ندارد و نیز از لحاظ امنیتی خصوصاً هنگام پاراشوت مشکل ایجاد خواهد کرد. اما باید بگوییم که اصلا اینگونه نیست.

بحث نورد سرد و گرم فقط در رابطه با ریل های کابین T9) T70) می باشد. به این دلیل که ریل های کوچکتر، همگی نورد سرد هستند و ریل های بزرگتر، تولید هر کارخانه ای در هر گوشه ای از جهان که باشند، همگی ماشین کاری (نورد گرم) هستند، حتی ریل های تولیدی شرکتهای بزرگ اروپایی مانند ریل مونته فرو و ریل سوپر ساورا.

مشخصات فنی انواع ریل آسانسور  

انواع سایز ریل آسانسور و کاربرد آن        

• ریل T5: ریل های T5 برای آسانسورهایی با ارتفاع کمتر از 15 متر، سرعت آسانسور حداکثر 1 متر بر ثانیه و ظرفیت آسانسور حداکثر 4 نفر مناسب می باشد.
• ریل T9: ریل های T9 برای آسانسورهایی با ارتفاع کمتر از 30 متر، سرعت آسانسور حداکثر 1.2 متر بر ثانیه و ظرفیت آسانسور حداکثر 7 نفر مناسب می باشد.
• ریل T16: ریل های T16 برای آسانسورهایی با ارتفاع بین 30 متر تا 50 متر، سرعت آسانسور حداکثر 1.6 متر بر ثانیه و ظرفیت آسانسور حداکثر 12 نفر مناسب می باشد.
• ریل T127: ریل های T127 برای آسانسورهای با ارتفاع بیش از 50 متر، سرعت آسانسور بیش از 1.6 متر بر ثانیه و ظرفیت آسانسور بالاتر از 12 نفر مناسب می باشد.

زمان انتخاب ریل آسانسور، مقاومت و استحکام ریل انتخاب شده از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است زیرا در صورت وارد شدن نیرو بر ریل آسانسور باید از کم ترین میزان پیچش و کمانش برخوردار شود. همچنین باید به صورت کاملا صاف بر روی تیغه قرار بگیرد. از دیگر ویژگی های یک ریل آسانسور مناسب می توان به مناسب بودن ارتفاع، سرعت و ظرفیت آن اشاره کرد که طبق معیارهای اصلی و مشخصات فنی متناسب با نوع کابین از انواع مختلف ریل استفاده می شود.

انواع ریل آسانسور نورد سرد و ماشین کاری شده در سایزهای T45-T5-T9-T16-T125-T127 در برندهای مختلف ریل مونته فرو ایتالیا، ریل سوپر ساورا اسپانیا، انواع ریل ترک مانند ریل چیلیک، ریل ترکعلی و آیگون و ریل آسانسور MF چین در فروشگاه آسانسور افق همراه انواع درب های لولایی و اتوماتیک و انواع موتور آسانسور و کابین آسانسور و ... خدمت هموطنان عزیز آماده ارسال به سراسر کشور می باشد.  

جهت سفارش ریل آسانسور و متعلقات آن با شماره های 02166803238-02166803528 تماس بگیرید و یا به شماره 09128599265 در پیام رسانهای واتساپ و روبیکا و تلگرام پیام دهید.

نحوه نامگذاری ریل آسانسور:

در کشورمان و در بین فروشندگان و مصرف کنندگان مرسوم است که ریل های آسانسور را با افزودن ضخامت تیغه آنها به T نامگذاری می کنند اما چنین چیزی فقط در کشور ما مرسوم است و در کشورهای دیگر اینگونه نیست و به نحوه دیگری ریل ها را نامگذاری می کنند. بدین صورت که پهنای پشت ریل را بر حسب میلیمتر به T اضافه می نمایند این نحوه نامگذاری در تمام جهان به صورت استاندارد بین المللی است و مصرف کنندگان با مشاهده نام ریل متوجه خواهند شد که ضخامت تیغه آن و یا ارتفاع تیغه چقدر است.

نکاتی در مورد نصب ریل آسانسور

قبل از نصب ریل های آسانسور، ابتدا باید چاه آسانسور شاقول شده و اندازه های آن مطابق با نقشه های طراحی شده تعیین و مشخص شود. در ابتدا و انتهای هر ریل آسانسور 4 سوراخ جهت اتصال به یکدیگر وجود دارد. هر ریل توسط یک عدد پشت بند و 8 عدد پیچ به یکدیگر متصل می‌ شوند. جهت متصل کردن ریل به چاه آسانسور، از انواع براکت آسانسور استفاده می شود. در نهایت برای اتصال براکت به ریل آسانسور، انواع لقمه آسانسور مورد استفاده قرار می گیرد. تمامی این اتصالات به وسیله پیچ و مهره ها صورت می گیرد. جنس این تجهیزات از آلیاژهای فولاد و چدن می باشد و باید از استحکام و مقاومت بالایی برخوردار باشند. جوشکاری ریل‌ ها به یکدیگر، یا براکت ها به ساختمان مجاز نمی باشد. ریل های آسانسور باید به گونه ای نصب گردد که تیغه اصلی دو ریل کاملا روبروی هم بوده و زاویه بین آانها ۱۸۰ درجه باشد. ریل‌ های راهنما باید به گونه‌ای به براکت‌ ها متصل شوند که در صورت نشست ساختمان، فاصله ایجاد شده قابل جبران باشد. ریل‌ ها در محل اتصال به یکدیگر باید در یک‌ راستا قرار داشته و در محل بند ریل ها جلو یا عقب نباشند در غیر این صورت در زمان حرکت کابین آسانسور در محل بند ریل ها تکان و ضربه ای احساس می شود. این موضوع با سرعت آسانسور نسبت مستقیم دارد بدین معنی که هر چه سرعت آسانسور بیشتر باشد باید دقت در نصب ریل آسانسور بیشتر شود.

به عنوان مثال خطای نصب ریل تا حدود 2 میلیمتر در سرعت های زیر 0.6 متر بر ثانیه نا محسوس بوده و در سرعت 1 متر بر ثانیه خطای آن قابل حس است و در سرعت بیش از 1.6 متر بر ثانیه برای مسافرین آسانسور نگران کننده و خطرناک خواهد بود. برای این کار از ابزاری بنام ساعت ریل استفاده می شود و یا شابلونی برای آن طراحی می نمایند.

هنگام نصب ریل ها طبق مقررات، طول اولین ریل باید طوری باشد که محل اتصال دو ریل به براکت ها برخورد نکند یا زیر آنها قرار نگیرد. زیرا انبساط طولی ریل ها در تابستان و زمستان یا در حین حرکت کابین باعث می شود تا ریل منبسط شوند. به دلیل آنکه نمی توان براکت ها را جابجا کرد چون ابتدا براکت ها نصب شده اند، لازم است در ابتدای ریل گذاری آسانسور در محاسبه انتخاب اولین ریل بیشتر دقت شود. همچنین طبق دلایل ذکر شده، شروع اولین ریل گذاری همیشه با ریل کوتاه انجام می شود.

یکی دیگر از اجزا مهم ریل ها پشت بند ریل آسانسور می باشد. پشت بند صفحه ای فولادی صاف با 8 سوراخ است که دو ریل را به هم متصل می کند. برای هر شاخه ریل یک عدد پشت بند (fishplate) جهت اتصال به شاخه بعدی در نظر گرفته شده است، سایزهای پشت بند منحصرا برای همان نوع ریل می باشد و پشت بند ریل های T5-T9-T16-T127 قابل نصب بر روی یکدیگر نیستند. تراز بودن سطح پشت بند با ریل و محکم بودن آن بسیار مهم است. کم بودن استحکام پشت بند و نازک بودن آن تاثیر مستقیم بر حرکت آسانسور دارد. قبل نصب پشت بند باید سطح ریل تمیز شده باشد تا از درستی اتصال پشت بند به سطح ریل اطمینان حاصل گردد. برای تمیزکاری سطح ریل اسانسور از سنباده می توان استفاده کرد. استفاده از ماشین آلات برای صاف کردن سطح ریل می تواند باعث آسیب جدی به ریل شود.

قطعه مهم دیگر در هنگام نصب ریل براکت ها هستند. براکت برای نصب ریل به دیوار می باشد. در زمان نصب براکت و ریل باید فضای کافی برای انبساط و انقباض ریل ها و نشست کردن ساختمان وجود داشته باشد.

در هنگام نصب ریل و پشت بند ها موارد زیر در هنگام نصب باید رعایت شوند:

• ریل آسانسور و پشت بند باید به صورت موازی نصب شوند.
• ریل اسانسور و پشت بند ها باید به صورت عمودی نصب شوند.
• ریل آسانسور و پشت بندها در یک صفحه قرار گیرند.

در صورت رعایت نکردن موارد فوق، اتفاقات زیر ممکن است پیش بیاید:

• اگر ریل های آسانسور به صورت عمودی نصب نشوند فشار اضافی بر روی ریل آسانسور، کفشک آسانسور و کابین آسانسور وارد می شود. کیفیت حرکت آسانسور پایین آمده و در طول حرکت آسانسور تکان های اضافه خواهیم داشت.
• در صورت شاقول نبودن آهن کشی و ریل آسانسور در چاهک (موازی نبودن ریل های آسانسور) ممکن است که در فاصله بین طبقه اول تا آخر حرکت، فاصله نصب ریل ها تغییر کرده و کابین در طول مسیر دچار لرزش و یا گیر کردن در طول مسیر شود.
• در صورت عقب و یا جلو بودن ریل در سر بند اتصال، به دلیل خوردگی کفشک کابین آسانسور، از طول عمر آن کاسته می شود که این خود باعث سر و صدای زیاد در طول حرکت اسانسور می شود.

وظیفه اصلی ریل های راهنمای آسانسور هدایت کابین و قاب وزنه در آسانسور بوده و وظیفه دوم ریل ها، مهار کابین آسانسور هنگام پاراشوت (ترمز اضطراری کابین) می باشد بطوریکه وزن کل کابین و متعلقات آن به ریل های راهنمای کابین منتقل می گردد.

متعلقات ریل آسانسور: