ضربه گیر آسانسور

ضربه گیر آسانسور وسیله ای ارتجاعی، که جهت جلوگبری از اصابت کنترل نشده کابین و یا وزنه تعادل به کف چاهک بکار می رود. نوع آن طوری طراحی و انتخاب می شود که قسمتی از انرژی جنبشی کابین را مستهلک نماید.

اگر به هر دلیلی کابین آسانسور با سرعت حداکثر 115 درصد بیش از سرعت نامی به سمت ته چاه سقوط کند و سایر سیستم های ایمنی نیز عمل نکنند، به قطعه ای به نام ضربه گیرها برخورد کرده، تا اندازه ای از شدت ضربه کاسته شده و در صورت وجود تعمیرکار در انتهای چاه او صدمه نخواهد دید. براساس بررسی به عمل آمده این ضربه گیرها نمی توانند پاسخگوی ضربات سنگین یا سقوط آزاد کابین باشند.

ضربه گیرها در کف چاهک و در انتهای حرکت کابین و وزنه تعادل در مرکز ثقل آنها نصب می شوند. ارتفاع سکوی محل نصب ضربه گیرها باید حداقل 50 سانتیمتر باشد تا جان پناه مورد نیاز در انتهای چاهک تامین شود.

انواع ضربه گیر:

الف: جمع کننده انرژی: ضربه گیر پلی اورتان پلاستیکی و ضربه گیر فنری در این طبقه بندی می گنجند.

ب: مستهلک کننده انرژی: ضربه گیر های هیدرولیک جزء ضربه گیر های مستهلک کننده انرژی می باشند.

الزامات در خصوص ضربه گیر آسانسور:

1- ضربه گیر ها باید در پایین ترین حد مسیر حرکت کابین و وزنه تعادل قرار گیرند.

چنانچه ضربه گیر ها بهمراه کابین یا وزنه تعادل حرکت می کنند، باید به یک پایه ستون با حداقل ارتفاع 0.5 متر در انتهای سیر حرکت خود حرکت نمایند.

2- چنانچه در چاهک دسترسی به وزنه تعادل بصورت اتفاقی امکان پذیر نباشد، نیازی به پایه ستون ضربه گیر وزنه تعادل نمیباشد. ضربه گیر جهت توقف کابین در سقوط آزاد طراحی نشده است.

3- ضربه گیر فنری / لاستیکی تنها برای سرعت کمتر از 1 بر ثانیه، ضربه گیر فنری / لاستیکی با حرکت برگشتی تدریجی برای سرعت کمتر از 1/6 متر بر ثانیه استفاده می گردد.

لازم به ذکر است، ضربه گیر هیدرولیک نیز برای هر نوع سرعتی بخصوص برای سرعت های بیش از 1/6 متر بر ثانیه مناسب می باشد.